الکتروفورز (electrophoresis) - بخش سوم
میکروچیپ الکتروفورز (microchip electrophoresis)
طی یک دهه گذشته میکروچیپ الکتروفورز تحول های بنیادینی را به خود دیده است در 1) طراحی های میکروچیپ مجتمع 2) سیستم های آشکار ساز پیش رفته 3) کابردهای جدید. در حوزه تشخیص بالینی ،آنالیتهای عمده مورد جستجو در قالب میکروچیپ پروتیین ها و DNA هستند.
از میان ویژگی های جداسازی با میکروچیپ الکتروفورز میتوان به سرعت بالای آن – به طور طبعی چهار تا ده برابر سریعتر از الکتروفورز مویین معمولی است و حداقل چندین برابر سریعتر از روشهای ژل های ورقه ای (slab gel) است.دیگر برتری های میکروچیپ الکتروفورز شامل 1) سادگی 2) توانایی در مجتمع کردن میکروچیپ ها با چندین عملکرد و 3) توانایی در خودکار شدن آن است.
دستگاهی کردن (instrumentation)
اگرچه در اصول شبیه به همتای الکتروفورز مویین خود است اما از نظر دستگاهی سیستم میکروچیپ از آن متفاوت است.برای نمونه در روش میکروچیپ 1) کانالهای جداسازی 2) کانالهای تزریق نمونه 3) مخزن ها 4) آماده سازی نمونه و یا 5) ری اکتورهای های پیش یا پس از ستون (precolumn or postcolumn reactors) همه روی یک سطح میکروچیپ با بکارگرفتن فرایندهای فوتولیتوگرافیک ساخته میشوند.طرح T متقاطع (cross-T design) کلاسیک از یک میکروچیپ تک کانال شامل یک کانال (تزریق) کوتاه است که کانال (جداسازی) بلندتر را را قطع میکند و شامل یک مخزن در انتهای هر یک از آنها است که در شکل 12-9 نشان داده شده است.ساختار آشکارسازی بر پایه فلورسانس القایی با لیزر (laser-induced fluorescence=LIF) در یک میکروچیپ تک کانال در شکل 12-10 نشان داده شده است.
منبع:تیتز پایه های شیمی بالینی و تشخیصهای مولکولی،ویرایش پنجم،فصل دوازدهم
,Tietz; textbook of clinical chemistry and molecular diagnostics ,fifth edition,chapter12
درباره این سایت